Addy
“Ik krijg steeds een stukje zelfvertrouwen terug.”
Addy: 'In mijn huwelijk heb ik geen sociaal leven opgebouwd. Mijn man bepaalde alles. Ruim een jaar geleden overleed hij aan kanker. Toen stond ik er écht helemaal alleen voor. Ik heb niemand waarop ik kan terugvallen. Dat is ontzettend eenzaam.
Sinds het overlijden van mijn man komt er iedere zes weken een geriatrisch verpleegkundige bij me langs om te kijken hoe het gaat. Zij vertelde me over de Stamtafel. Ik vond het heel spannend om er naartoe te gaan maar besloot het toch te doen. Daar heb ik geen spijt van. Het was alsof er een warme deken over me heen viel.
Ik heb bij de Stamtafel fijne mensen leren kennen. Vriendschappen heb ik nog niet gesloten. Dat komt mede doordat ik dat nooit echt geleerd heb. Helaas ben ik nu zelf ernstig ziek. Door alle bezoeken aan artsen en de behandelingen die erbij horen, kan ik maar twee keer per week naar de Stamtafel komen.
Thuis doe ik bijna alles zelf. Via de Wmo krijg ik 1 uur en 45 minuten hulp bij de huishouding. De dame die bij mij komt is een harde werker. Ze doet de zware dingen, zoals dweilen en het bed verschonen. Alle andere dingen doe ik zelf.
Sinds twee weken heb ik via Humanitas een maatje. Deze mevrouw komt iedere week bij me buurten. Dat vind ik heel leuk. En mijn buurvrouw helpt met de financiën.
Als je me een half jaar geleden had ontmoet, dan had je me nu niet meer herkend. Dankzij de Stamtafel krijg ik beetje bij beetje mijn zelfvertrouwen terug. Maar ik heb nog veel in te halen…. Hopelijk is me nog wat tijd gegund.'
